Kızıl yol / Hüseyin Musli.

Gazi Baba'nın tepesinde, dış dünyayla tüm ilişkilerini kestiği o taşın üzerinde, gözlerini kapatır, dakikalarca Kızıl Yıldız'ın kırmızı-beyaz formasıyla goller attığını, radyo spikerinin ismini heyecanla bağırdığını, binlerce taraftarın onun golüyle ayağa kalktığını hayal ederdi. Gözlerini açtığındaysa ümitlerini yitirir, bunların sadece bir hayal olduğunun farkına varırdı. Tüm bunlar ulaşılması imkansız hayaller gibi geliyordu. Mahallesinin dar sokaklarında oynadığı futbolla, radyoda dinlediği, ara sıra televizyonda da izlediği o futbolun arasında kocaman uçurum- lar vardı. Uçurumlarda kayboluyor, ümitsizliğe kapılıyordu. Her şeye rağmen içinde küçük bir ümit hep canlı kalmaya devam ediyordu. Çünkü futbolu koşulsuz şartsız her haliyle seviyordu, hem oynamayı hem izlemeyi hem de futbolla ilgili hayal kurmayı.

ZAMANSIZ VEDA Yüreğindeki sıkıntı her geçen gün artıyor. Bu sıkıntıları bastırmak için geçmişin anılarını canlandırmaya çalışıyor. Çocukluğunu, mahallesini, futbol oynadığı yılları, düşünmeye zorluyor zihnini. Acılarını dindirme umuduyla hatırlamaya çalışıyor, mahallede arkadaşlarıyla geçirdiği her saniyeyi, futbolculuğunun her lahzasını. Futbola başladığı ilk günler mesela, attığı goller, gollerine sevinen binlerce taraftarın bağırışları film şeridi gibi gözlerinin önünden geçiyor. Tribünlerden yankılanan zafer çığlıklarını duyuyor sanki yanı başında bir yerde. Mahallede çocuklarla oyun oynadıktan sonra susayıp su içmeye gittiği çeşme geliyor aklına. Bolca su içiyor tek nefeste ama nedense ciğerlerindeki ateşi söndüremiyor. Annesinin yoğurduğu ekmeği elinden bırakmıyor, babasının bayramda giyme- si için diktiği pantolonu başucunda, kardeşleriyle her gün meyve ağaç dallarının dışarıya sarktığı sokaktan geçerek okula gidiyor. Yüzü ekşiyor olgunlaşmamış meyveleri yerken. Sallanan oyuncak at hala bahçede, binmek için büyük bir sabırsızlıkla sabah olmasını bekliyor. Bilinci, hastane odası ile çocukluğu arasında ışık hızında seyahat ediyor. Ne top oynardı be! Sırf onu izlemek için maçlara giderdik. Kulağına gelen seslerin gerçek olup olmadığını kavrayamıyor. Göz kapakları ağır ağır açılıp kapanıyor. Yanında birileri var, kim olduklarını seçemiyor. Sadece karaltılar görebiliyor. Sesler, karanlıkla birlikte kayboluyor.